ในจังหวัดปทุมธานี มีอดีตพระเกจิฯ ที่มีชื่อเสียงเป็นจำนวนมาก ได้แก่ หลวงปู่ใจ อดีตเจ้าอาวาสวัดเสด็จ หลวงปู่เทียน อดีตเจ้าอาวาสวัดโบสถ์ หลวงปู่เส็ง อดีตเจ้าอาวาสวัดบางนา ฯลฯ สำหรับวันนี้ จะขอกล่าวถึง ชีวประวัติ ของหลวงปู่เส็ง อดีตเจ้าอาวาสวัดบางนา ซึ่งเป็นพระเกจิ ที่มีชื่อเสียงในทางเมตตา และ แคล้วคลาด
หลวงพ่อเส็งมีเชื้อสายเป็นชาวจีน บิดาของท่านมีชื่นามว่า นายจู ได้เข้ามาในประเทศไทย โดยยึดอาชีพทำมาค้าขาย อยู่ที่ จ.ปทุมธานี ส่วนมารดาชื่อ นางเข็ม นามสกุลเดิมของหลางพ่อเส็งคือ “บุญเช็ง”
หลวงพ่อเส็งเกิดเมื่อ พ.ศ. 2444 ท่านมีพี่น้องด้วยกัน 7 คน (ตัวท่านเป็นผู้ชายคนเดียว นอกนั้นเป็นผู้หญิง) ต่อมาเมื่อ พ.ศ. 2469 หลวงพ่อเส็ง ได้เข้าอุปสมบทเป็นพระภิกษุที่วัดบางนา
พระครูนันทมุนี วัดบางหลวง เป็นพระอุปัชฌาย์
พระครูวรธรรมกิจ หรือ หลวงปู่เทียน วัดโบสถ์ เป็นพระกรรมวาจารย์
พระอธิการทักษ์ เจ้าอาวาสวัดบางนา เป็นพระอนุสาวนาจารย์
ท่านได้ฉายาว่า “จันทรังษี”
นิสัยส่วนตัวของหลวงพ่อเส็ง เป็นคนพูดน้อย แต่ท่านมีความสามารถพูดได้หลายภาษา เช่น ภาษามอญ ภาษาจีน ภาษาขอม และ ท่านยังได้ศึกษาพระธรรมวินัย สอบได้นักธรรมชั้นเอก เมื่อ พ.ศ. 2487
ในปี พ.ศ. 2484 ท่านได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเจ้าอาวาสวัดบางนา เนื่องจากท่านเป็นพระที่พูดน้อย แต่ท่านก็เปี่ยมล้นไปด้วยเมตตาจิต
ปี พ.ศ. 2515 ท่านได้เลี้ยงลูกหมูไว้ที่ข้างกุฎิตัวหนึ่ง (เล่ากันว่า หมูตัวนั้นได้ลอยมากับผักตบชวาในแม่น้ำเจ้าพระยา) วันเวลาผ่านไปหมูตัวนั้นก็เติบโตและอยู่ในวัด เมื่อหมูตัวนั้นตาย ปรากฎว่าหมูตัวนั้นเป็นหมูเขี้ยวตัน ท่านจึงทำการสร้างหมูทองเเดงเป็นที่ระลึก ภายหลังหมูทองแดงที่ท่านได้สร้างขึ้นมานั้น กลายเป็นที่นิยมแพร่หลายมาจนทุกวันนี้
วัตถุมงคลหลวงปู่เส็ง
หลวงปู่ท่านได้เริ่มทำวัตถุมงคลพระเครื่องออกมาเป็นครั้งแรก เมื่อ พ.ศ. 2510 เป็นพระสมเด็จเนื้อผง ผสมผงอิทธิเจ ปถมังค์ และผงตรีนิสิงเห นอกจากนั้นยังมีตะรกรุดโทน และพระผงประเภทต่างๆ อีกมากมาย
หลวงปู่เส็งได้มรณะภาพลงเมื่อวันที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2531 รวมอายุได้ 87 ปี ท่านมรณภาพที่โรงพยาบาลคุ้มเกล้า แต่เป็นที่อัศจรรย์ เพราะว่าร่างกายของหลวงู่เส็งไม่เน่าเปื่อยผุพัง ปัจจุบันนี้ยังถูกเก็บรักษาไว้ในโลงแก้ว เพื่อให้ลูกศิษฐ์และผู้เคารพศรัทธาได้ไปกราบไหว้
